2Ch 32 | PesOV | STEP | و بعد از اینامور و اینامانت، سَنْخاریب، پادشاهآشور آمده، بهیهودا داخلشد، و بهضد شهرهایحصاردار اردو زده، خواستكهآنها را برایخود مفتوحنماید.

2 Chronicles 32

1 و بعد از اینامور و اینامانت، سَنْخاریب، پادشاهآشور آمده، بهیهودا داخلشد، و بهضد شهرهایحصاردار اردو زده، خواستكهآنها را برایخود مفتوحنماید.

2 و چونحِزْقیا دید كهسنخاریبآمدهاستو قصد مقاتلهبا اورشلیمدارد، 3 آنگاهبا سردارانو شجاعانخود مشورتكرد كهآبچشمههایبیرونشهر را مسدود نماید. پساورا اعانتكردند. 4 و خلقبسیاریجمعشده، همۀ چشمهها و نهریرا كهاز میانزمینجاریبود مسدود كردند، و گفتند: «چرا باید پادشاهانآشور بیایند و آبفراوانبیابند؟» 5 پسخویشتنرا تقویتداده، تمامیحصار را كهشكستهبود، تعمیر نمود و آنرا تا برجها بلند نمود و حصار دیگریبیرونآنبنا كرد و مِلُّو را در شهر داود مستحكمنمود و اسلحهها و سپرهایبسیاریساخت.

6 و سردارانجنگیبر قومگماشتو ایشانرا در جایوسیعنزد دروازهشهر جمعكرده، سخناندلا’ویز بهایشانگفت 7 كه«دلیر و قویباشید! و از پادشاهآشور و تمامیجمعیتیكهبا ویهستند، ترسانو هراسانمشوید! زیراآنكهبا ماستاز آنكهبا ویاستقویتر میباشد. 8 با او بازویبشریاستو با ما یهُوَهخدایما استتا ما را نصرتدهد و در جنگهایما جنگكند.» پسقومبر سخنانحِزْقیا پادشاهیهودا اعتماد نمودند.

9 و بعد از آنسنخاریب، پادشاهآشور، بندگانخود را بهاورشلیمفرستاد و خودشبا تمامیحشمتشدر برابر لاكیشبودند كهبهحِزْقیا پادشاهیهودا و تمامییهودا كهدر اورشلیمبودند، بگویند:

10 «سنخاریبپادشاهآشور چنینمیفرماید: بر چهچیز اعتماد دارید كهدر محاصرهدر اورشلیممیمانید؟ 11 آیا حِزْقیا شما را اغوا نمیكند تا شما را با قحطو تشنگیبهموتتسلیمنماید كهمیگوید: یهُوَهخدایما، ما را از دستپادشاهآشور رهاییخواهد داد؟ 12 آیا همینحِزْقیا مكانهایبلند و مذبحهایاو را منهدمنساخته، و بهیهودا و اورشلیمامر نفرمودهو نگفتهاستكهپیشیكمذبحسجدهنمایید و بر آنبخور بسوزانید؟

13 آیا نمیدانید كهمنو پدرانمبههمۀ طوایفكشورها چهكردهایم؟ مگر خدایانامّتهایآنكشورها هیچقدرتیداشتند كهزمینخود را از دستمنبرهانند؟ 14 كدامیكاز همۀ خدایاناینامّتهاییكهپدرانمنآنها را هلاكساختهاند، قادر بر رهانیدنقومخود از دستمنبود تا خدایشما قادر باشد كهشما را از دستمنرهاییدهد؟ 15 پسحال، حِزْقیا شما را فریبندهد و شما را بهاینطور اغوا ننماید و بر او اعتماد منمایید، زیرا هیچخدا از خدایانجمیعامّتها و ممالكقادر نبودهاستكهقومخود را از دستمنو از دستپدرانمرهاییدهد، پسبهطریقاولیخدایشما شما را از دستمننخواهد رهانید.»

16 و بندگانشسخنانزیادهبهضد یهُوَهخدا و بهضد بندهاشحزقیا گفتند. 17 و مكتوبینیز نوشته، یهُوَهخدایاسرائیلرا اهانتنمود و بهضد ویحرفزده، گفت: «چنانكهخدایانامّتهایكشورها قومخود را از دستمنرهاییندادند، همچنینخدایحِزْقیا قومخویشرا از دستمننخواهد رهانید.» 18 و بهآواز بلند بهزبانیهود بهاهلاورشلیمكهبر دیوار بودند، ندا در دادند تا ایشانرا ترسانو مشوشساخته، شهر را بگیرند. 19 و دربارۀ خدایاورشلیممثلخدایانامّتهایجهانكهمصنوعدستآدمیانمیباشند، سخنگفتند.

20 پسحِزْقیا پادشاهو اشعیاء ابنآموصنبیدربارۀ اینْ دعا كردند و بهسویآسمانفریاد برآوردند. 21 و خداوند فرشتهایفرستاده، همۀ شجاعانجنگیو رؤسا و سردارانرا كهدر اردویپادشاهآشور بودند، هلاكساختو او با رویشرمندهبهزمینخود مراجعتنمود. و چونبهخانۀ خدایخویشداخلشد، آنانیكهاز صُلبشبیرونآمدهبودند، او را در آنجا بهشمشیر كشتند.

22 پسخداوند حِزْقیا و سَكَنۀ اورشلیمرا از دستسَنْحاریبپادشاهآشور و از دستهمهرهاییداده، ایشانرا از هر طرفنگاهدارینمود. 23 و بسیاریهدایا بهاورشلیمبرایخداوند و پیشكشها برایحِزْقیا پادشاهیهودا آوردند و او بعد از آنبهنظر همۀ امّتها محترمشد.

24 و در آنایامحِزْقیا بیمار و مشرفبهموتشد. اما چوننزد خداوند دعا نمود، او با ویتكلمكرد و ویرا علامتیداد. 25 لیكنحِزْقیا موافقاحسانیكهبهویدادهشدهبود، عملننمود زیرا دلشمغرور شد و غضببر او و یهودا و اورشلیمافروختهگردید. 26 اما حِزْقیا با ساكناناورشلیم، از غرور دلشتواضعنمود، لهذا غضبخداوند در ایامحِزْقیا بر ایشاننازلنشد.

27 و حِزْقیا دولتو حشمتبسیار عظیمیداشتو بهجهتخود مخزنها براینقرهو طلا و سنگهایگرانبها و عطریاتو سپرها و هر گونهاسبابنفیسهساخت. 28 و انبارها برایمحصولاتاز گندمو شیرهو روغنو آخُرها برایانواعبهایمو آغلها بهجهتگلهها. 29 و بهجهتخود شهرها ساختو مواشیگلهها و رمههایبسیار تحصیلنمود زیرا خدا اندوختههایبسیار فراوانبهاو عطا فرمود.

30 و همینحِزْقیا منبععالیآبجیحونرا مسدود ساخته، آنرا بهراهراستبهطرفغربیشهر داود فرود آورد. پسحِزْقیا در تمامیاعمالشكامیابشد. 31 اما در امر ایلچیانِ سردارانبابلكهنزد ویفرستادهشدهبودند تا دربارۀ آیتیكهدر زمینظاهر شدهبود پرسشنمایند، خدا او را واگذاشتتا او را امتحاننماید و هر چهدر دلشبود بداند.

32 و بقیۀ وقایعحِزْقیا و حسناتاو اینكدر رؤیایاشعیا ابنآموصنبیو در تواریخپادشاهانیهودا و اسرائیلمكتوباست. 33 پسحِزْقیا با پدرانخود خوابید و او را در بلندیمقبرۀ پسرانداود دفنكردند؛ و تمامییهودا و ساكناناورشلیماو را در حینوفاتشاكرامنمودند؛ و پسرشمَنَسَّیدر جایشسلطنتنمود.